Ismaïl-pasja, onderkoning van Egypte sedert 1863, werd geboren te Caïro in 1830 en is de 2de der 3 zonen van Ibrahim-pasja (zie aldaar). Met zijn ouderen broeder Ahmed ontving hij zijne opleiding in Frankrijk, en na zijn terugkeer kwam hij in verzet tegen de regéring van Abbas-pasja; zoo toonde hij zich één van de ijverigste leden der partij, door de prinsen van het Huis van MehemedAli gevormd. Bij gelegenheid eener reis naar Constantinopel verkreeg hij van den Sultan den titel van pasja, en in 1855 vertrok hij, belast met eene geheime zending van zijn oom Saïd-pasja, naar Frankrijk. Op den terugtogt nam hij de reis over Italië, waar hij van wege den Onderkoning een brief en rijke geschenken ter hand stelde aan den Paus.
Saïd-pasja benoemde hem tot lid van den Staatsraad en schonk hem onderscheidene belangrijke waardigheden. In 1861 was hij gedurende de afwezigheid van den Onderkoning met het regentschap belast, en in hetzelfde jaar plaatste hij zich als opperbevelhebber aan het hoofd van het Egyptische leger, waarmede hij een oproer in den Soedan dempte. Na het overlijden van zijn oom (18 Januarij 1863) volgde Ismaïl-pasja hem op en verklaarde, dat hij een voorstander was der beginselen van zijn voorganger. Onder zijn bestuur is vooral de katoenteelt in Egypte aanmerkelijk uitgebreid. Bekend zijn de geschillen van dezen vorst met de Maatschappij tot doorgraving der landengte van Suëz; zij werden echter uit den weg geruimd, doordien hij zich in Julij 1864 onderwierp aan de scheidsregtelijke uitspraak van Napoleon III. Hij staat voorts bekend als een man, die zijne onderdanen gaarne wil doen deelen in de voorregten der Europésche beschaving, zooals niet alleen gebleken is bij zijn bezoek aan de voornaamste Hoven van ons werelddeel, maar ook in dit jaar (1875) door de reorganisatie der regtsbedeeling in Egypte.
