Ischia, door de Ouden Anaria genaamd, een klein eiland van vulcanischen oorsprong in den mond der Golf van Napels, ten zuidwesten van Kaap Miseno, is zoowel vermaard wegens zijne bevallige ligging en vruchtbaarheid , als wegens zijn wijn en zijne warme baden. Het behoort tot het arrondissement Pozzuoli van de Italiaansche provincie Napels, en bezit op 11/4 □ geogr. mijl omstreeks 25000 inwoners. De hoogste berg van het eiland, 750 Ned. el hoog, is de vulcaan Epomeo, ook Monte San Nicolo genaamd, die eerst in de 14de eeuw opgehouden heeft werkzaam te wezen en thans op zijne kruin een klooster draagt. De voornaamste plaatsen van het eiland zijn Ischia aan de oostkust met bijna 7000 inwoners, beveiligd door een kasteel,hetwelk zich op eene basaltrots verheft, en Foria aan de westkust met omstreeks 6000 inwoners.
De meest beroemde baden van het eiland zijn die van Casamicciola, die van Castiglione, die van San Lorenzo en die van Sta Restituta. — De eerste bewoners van het eiland waren Euboeërs en werden, evenals hunne opvolgers, uit Syracuse afkomstig, door hevige uitbarstingen van den Epomeo verdreven. Geruimen tijd bleef het eiland nu onbewoond, totdat de naburige Neapolitanen nieuwe volkplantingen derwaarts zonden, welke zich echter eerlang moesten onderwerpen aan de Romeinen. Gelijk onderscheidene aanzienlijke Romeinen, zoo had ook keizer Augustus aldaar een paleis, waarvan de bouwvallen nog voorhanden zijn. Voorheen werden Ischia en het naburige Procida ook wel bestempeld met den naam van Pithecusae. Zelfs werd Ischia alleen wel eens Pithecusae geheeten.
