Irenaeus, één van de beroemdste Christelijke kerkvaders der 2de eeuw, geboren in Klein-Azië en een leerling van Polycarpus van Smyrna, begaf zich omstreeks het jaar 170 naar Gallië en werd in 177 bisschop van Lyon, alwaar hij in 202 bij eene vervolging der Christenen door keizer Sevérus den marteldood stierf. Hij werd heilig verklaard, en zijn gedachtenisfeest wordt op den 28sten Junij gevierd. Zijne rigting zou men eene kerkelijk-realistische kunnen noemen, daar hij met naauwgezetheid vasthield aan de overgeleverde leer en, afkeerig van alle bespiegeling, zich bepaald verzette tegen eene geestelijke beschouwing of uitlegging der geschiedkundige feiten van het Christendom. Bij het bestrijden van het Gnosticismus legde hij veel scherpzinnigheid en geleerdheid aan den dag.
Niettemin zocht hij zooveel mogelijk den vrede te bewaren en in den strijd van Victor, bisschop te Rome, met de Kerk in Klein-Azië als bemiddelaar op te treden. Zijn voornaamste geschrift, omstreeks het jaar 180 opgesteld, bevat eene wederlegging van de verschillende partijen der Gnostici. Het is in eene slechte Latijnsche vertaling onder den titel: „Contra haereticos” bewaard gebleven en zeer belangrijk voor de geschiedenis van de leerstellingen der Christelijke Kerk. Daarvan is eene uitgave bezorgd door Harvey (Cambridge, 1857).— Een andere Irenaeus, bisschop in Syrië, stierf den marteldood in de 3de eeuw onder de regéring van keizer Diocletianus. Zijn gedenkdag valt op den 25sten Maart.
