Incubatie noemde men in de dagen der oudheid het slapen in tempels op de vellen van pas-geofferde dieren, om alzoo met voorspellende droomen te worden begunstigd. Dit geschiedde bij de Grieken en Romeinen vooral in den tempel van Asclépias (Aesculapius), om in den droom te weten te komen, welke middelen men ter genezing moest aanwenden. Somtijds ook waren de priesters bereid, zich met de incubatie te belasten.
De geneesheeren bestempelden de nachtmerrie met den naam van incubus. Ook gaven de heksen, volgens de legende, dien aan den duivel. Ook spreekt men van een incubatietijdperk, namelijk den tijd, welke verloopt tusschen het ontvangen der smetstof en het uitbarsten van eene hierdoor veroorzaakte ziekte.
