Iconographie en iconologie of de beschrijving en de kennis van afbeeldingen bemoeit zich met de voorstelling en aanwijzing van de afbeeldingen van merkwaardige personen der oudheid, alzoo van de stand- en borstbeelden, van de munten, gemmen, portretten enz. De herstellers dezer wetenschap waren Michele Angelo en Fulvius Ursinus, terwijl zij voorts met ijver beoefend werd door Canini die eene „Iconografia (1669)” in het licht gaf, en door Visconti.
In onze dagen echter heeft iconologie de beteekenis van de kennis der attributen, zinnebeelden en symbolen, waaronder of waarmede mythologische personen en onderwerpen der oudheid of ook heiligen in Christelijke Kerk worden voorgesteld. Belangrijk voor de beoefenaars dezer wetenschap zijn de werken van J. von Radowitz: „Ikonographie der Heiligen (1834)” en „Christliche Kunstsymbolik und Ikonographie (1839)”.
