Humine is eene zelfstandigheid, welke men met andere stoffen aantreft in teelaarde, houtmolm, turf en bruinkolen. Zij ontstaat bij het vergaan van plantaardige zelfstandigheden, wanneer deze aan de lucht blootgesteld en vochtig gehouden worden. Vooral ontwikkelt zij zich uit die plantendeelen, welke de meeste stikstof bevatten, daar de hieruit opstijgende ammoniak eene vermeerderde opneming van zuurstof veroorzaakt.
De humine is een zwart, in water, wijngeest en alkaliën onoplosbaar poeder, hetwelk door laatstgenoemde van huminezuur gezuiverd wordt, doch bij eene langere behandeling met alkaliën zelf in huminezuur verandert. Door salpeterzuur wordt de humine omgezet in nitrohuminezuur, dat volgens G. J. Mulder identisch is met nitrophloretinezuur, voorts in mierenzuur en zuringzuur, en bij eene behandeling met chloor ontstaat het chloorhuminezuur. De humine bestaat uit dergelijke bestanddeelen als een koolhydraat en kan met cellulose, suiker, zetmeel enz. kunstmatig verkregen worden.
Het Huminezuur, een der hoofdbestanddeelen van teelaarde, ontstaat met de humine, onder opneming van zuurstof en ontwikkeling van water en koolzuur, uit celstof en dergelijke zelfstandigheden. Men verkrijgt huminezuur, wanneer men turf of teelaarde eerst in water, daarna in alkohol laat trekken, om de daarin aanwezige harsen op te lossen, en ze eindelijk met eene oplossing van koolzuur natrium digereert. Uit het filtraat doet men door minerale zuren eene bruine, geleiachtige zelfstandigheid — het huminezuur, dikwijls gemengd met ulmine- en gëinezuur — neerslaan , welke in dezen toestand nog altijd ammoniak bevat, waarvan men haar door eene herhaalde behandeling met bijtende kali zooveel mogelijk bevrijdt. Het huminezuur is in water eenigzins oplosbaar, doch verliest bij droog worden deze eigenschap. Het is op dergelijke wijze zamengesteld als een koolhydraat, is niet kristallijn en vormt ook geene kristallijne zouten. Ook dit zuur kan op kunstmatige wijze verkregen worden.
