Himjarieten, ook wel Homerieten of Homeirieten geheeten, is de naam van een Arabischen volksstam, welke van Himjar, een kleinzoon van Saba en een nakomeling van Joktan of Kachtan, een van de twee fabelachtige stamvaders der Arabieren, afkomstig is, die omstreeks 3000 jaren vóór Mohammed in het zuiden van Arabië (Jemen) den schepter zwaaiden. De Himjarieten stichtten aldaar onderscheidene bloeijende staten, zooals Saba en Aden (Athana) en breidden hun gezag uit over de nabijgelegene kustgewesten van Afrika. Reeds ten tijde van Constantijn de Groote omhelsden zij het Christendom, doch moesten zich in 529 aan de Aethiopiërs onderwerpen. Omstreeks 72 jaren later vestigden zich de Perzen onder Khosroe Anoesjirwam in het zuiden van Arabië en hielden er de belangrijkste plaatsen in bezit.
In het jaar 7 na de Hedsjra (629 na Chr.) onderwierpen zich echter de Himjarieten aan Mohammed en namen des Islam aan. Ook nu nog getuigen de bouwvallen van oude Himjarietische steden, zooals van Marib, de voormalige hoofdstad van Saba, van haren alouden bloei. De Himjarieten bezaten een afzonderlijk schrift en spraken een eigenaardig dialect van het Arabisch, wél wat overeenkomende met het Aethiopisch, — en in dat dialect heeft men een groot aantal opschriften gevonden. Vooral Osiander heeft zich met de ontcijfering daarvan bezig gehouden.
