Heróphilus, de beroemdste ontleedkundige der Oudheid, werd geboren te Chalcedon en leefde ten tijde van Karel de Groote en diens opvolgers. Praxágoras van Cos was zijn leermeester in de geneeskunde, en hij bleef geruimen tijd te Alexandrië als arts werkzaam. Na Erasistratus was hij de eerste, die gelegenheid vond, om zich door middel van lijken in de ontleedkunde te oefenen, en hij maakte daarvan een ijverig gebruik. Zijne lessen werden door latere schrijvers, bepaaldelijk door Galénus, aan de nakomelingschap medegedeeld.
Van zijne geschriften, van welke inzonderheid een „Ontleedkundig handboek” zeer merkwaardig was, zijn, behalve nog onuitgegeven aanteekeningen op de „Aphorismen” van Hippócrates, slechts fragmenten bewaard gebleven. Opmerkelijk is het, dat hij de eerste was, die bepaald acht sloeg op de pols. Het is echter eene dwaling, hem te beschouwen als het hoofd der empirischgeneeskundige school, daar deze eerst later door zijne leerlingen gesticht werd.
