Grandville (Ignace Isidore Gérard, genaamd), een Fransch caricatuurteekenaar, geboren te Nancy den 13den September 1803, ontving van zijn vader het eerste teekenonderwijs en begaf zich in 1820 naar Parijs, waar hij de ateliers van den miniatuurschilder Mansion en van den genreschilder Lecomte bezocht. Het lag echter niet in zijn aard, die meesters slaafs na te volgen. Hij liet het penseel liggen, greep de teekenstift en deed zijne eerste gesteendrukte bladen: „Les tribulations de la petite propriété”, — „Les plaisirs de tout âge”, — „La sibylle des salons”, alsmede eene soort van doodendans in het licht verschijnen.
Vooral oogstte hij grooten roem, toen hij in 1828 de „Métamorphoses du jour” uitgaf, — eene reeks van 70 tafereelen, waarop de figuren met een menschelijk ligchaam het gelaat van dieren verbinden, waardoor hij in de gelegenheid was, om de verkeerdheden en bespottelijkheden van onzen tijd op eene geestige wijze voor te stellen. Zijne voortbrengselen werden algemeen begeerd, en weldra was hij medewerker aan „La Silhouette”, — „L’Artiste”, — „La Caricature”, — en „Le Charivari”. Vooral muntte hij uit door politieke spotprenten. Voorts leverde hij platen voor prachtuitgaven van de fabels van Lafontaine, van de liedjes van Béranger, voor den „Gulliver” van Swift, den „Robinson” van de Foe, alsmede voor „ Jerôme Paturot” van Reybaud. Vervolgens teekende hij: „Les scènes de la vie privée et publique des animaux”, — „Les cent proverbes”, — „Les petites misères de la vie humaine”, — „L’autre monde”, — en „Les fleurs animèes”. De degelijkheid, soberheid en correctheid van zijn werk verdienen allen lof; zelfs in zijne vlugtige schetsen schuilt eene diepe gedachte. Schoon nog in de kracht des levens, was hij niet bestand tegen de vermoeijenissen van zijn arbeid. Er vertoonden zich vlagen van verstandsverbijstering, en deze namen toe, zoodat hij in een krankzinnigengesticht moest opgesloten worden, waar hij den 17den Maart 1837 overleed.
