Gramaye (Jan Baptist), een ijverig beoefenaar der Zuid-Nederlandsche geschiedenis, omstreeks het jaar 1580 te Antwerpen uit een Geldersch geslacht geboren, studeerde te Leuven in de regten en werd aldaar tot hoogleeraar aangesteld. De Spaansche landvoogd Albertus vcm Oostenrijk benoemde hem tot historieschrijver der Spaansche Nederlanden, en nu beijverde hij zich om in de stedelijke archieven des lands, voorts in Holland, Duitschland, Italië en Spanje de bouwstoffen voor zijn arbeid te verzamelen.
Op een togt in Spanje werd hij door Afrikaansche zeeroovers gevangen genomen en reisde met hen door geheel Barbarije. Toen hij eindelijk in zijn vaderland terugkeerde, werd hij met aanzienlijke waardigheden bekleed. Zijn reislust was intusschen nog geenszins bekoeld, maar hij begaf zich naar Silézië en Moravië, en de bisschop van Olmütz plaatste hem aan het hoofd van een beroemd gymnasium. Op zijn terugtogt naar Nederland werd hij ziek en overleed te Lübeck in 1635. Hij heeft eene lange reeks van Latijnsche werken uitgegeven, en die, welke op de Belgische geschiedenis en oudheden betrekking hebben, zijn herdrukt onder den titel: „Antiquitates Belgicae J. B. Gramaye emendatiores atque auctiores antiquitatibus Bredanis nunc primum editis etc. (1708 folio)”.
