Favonius (Marais), een tijdgenoot van Cicero en een tegenstander der Driemannen, verzette zich in 57 vóór Chr. tegen het voorstel van Cicero, om aan Pompéjus het oppertoezigt op den graanvoorraad op te dragen, en desgelijks tegen het wetsontwerp van Trebonius, om aan de consuls Pompéjus en Crassus de provinciën Spanje en Syrië voor den tijd van 5 jaar toe te staan en het stadhouderschap van Caesar in Gallië desgelijks 5 jaar te verlengen. In 53 werd hij aedilis, en in 60 praetor. Bij het uitbarsten van den burgeroorlog koos hij de zijde van Pompéjus, daar hij een af keer had van Caesar, en hij ware met 8 cohorten bij de rivier Haliacmon in Macedonië vernietigd geworden, indien Metellus Scipio hem niet te hulp was gekomen.
Na de nederlaag van Pompéjus keerde hij naar Italië terug, ontving vergiffenis en leidde een ambteloos leven. Na het vermoorden van Caesar voegde hij zich bij de partij van Brutus en Cassius, doch werd bij Philippi gevangen genomen en ter dood gebragt.
