Elysée (Het), voorheen het Elysée-Bourbon, is een oud-adellijk kasteel te Parijs en verheft zich tusschen den faubourg St. Honoré en de Champs Elysées.. Het werd in 1718 door den architect Molet voor den graaf d'Eureux gebouwd en achtereenvolgens bewoond door de markiezin de Pompadour, den geldman Beaujon, de laatste hertogin de Bourbon, en Murat.
In 1816 hield de hertog de Berri er zijn verblijf, en zijn zoon, de graaf van Chambord, had het van 1820 tot 1830 in eigendom. Daarna verviel het aan den Staat, en was in 1848 tot 1852 de woning van Lodewijk Napoleon, den voorzitter der Republiek. Dat kasteel grenst met zijne sierlijke tuinen aan de Champs Eysées, een wandelbosch, dat door Maria dei Medici ten tijde van Lodewijk XV werd aangelegd, waarna het steeds eene geliefkoosde uitspanningsplaats der Parijzenaars bleef. Aan de ééne zijde grenst het aan de Seine en aan de wijk du Chaillot, en aan de andere aan de voorsteden St. Honoré en Le Poule. Midden door dien aanleg loopt een breede, eerst dalende, dan weder rijzende weg van de Place de la Concorde (achter de Tuilerieën) naar den Arc de l’Etoile, en verder naar het Bois de Boulogne, naar Neuilly enz. Langs dien weg vindt men schouwburgen, danslokalen, het Palais de l’industrie en talrijke andere gelegenheden, om zich op allerlei wijze te vermaken. Prachtig is ook het gezigt langs dien weg des avonds, wanneer de schier eindelooze rijen gaslantarens er eene zee van licht verspreiden.
