Elink Sterk (Jacob Willem), een verdienstelijk Nederlandsch geleerde, werd geboren te Amsterdam den 7den Maart 1806, studeerde in de letteren en werd in 1828 praeceptor der Latijnsche school te Middelburg. Een jaar later promoveerde hij met eene dissertatie „De Labdacidarum familia”, en zag zich in 1839 als rector benoemd te Gorinchem en in 1843 als zoodanig te Arnhem, waar hij den 20sten December 1856 aan de classieke wetenschap werd ontrukt.
Hij was een beoefenaar der schilderkunst en der muziek, een uitstekend leidsman der jongelingschap op het gebied der Grieksche en Latijnsche taal- en oudheidkunde en bovenal een man van zuiveren smaak en van een levendig gevoel voor het schoone. Hij schreef: „Over den schrik en het medelijden in het Grieksche treurspel (1838)”, — „Gesprek met de recensenten van het stukje „Over den schrik enz,” (1839)”, — „Memorie over de toepassing van art. 104 der Grondwet (1849)”, — en eene „Proeve eener geschiedenis der armen-bewaarscholen (1849)”. Voorts gaf hij nog eenige Latijnsche opstellen en verhandelingen in het licht.
