Egill Skallagrimsön, een beroemd skalde op IJsland, leefde in de 10de eeuw. Hij was tevens een krijgsman en zeeroover en doodde in een gevecht den zoon van Eric Blodäxe, koning van Noorwegen. Later viel hij in handen van dezen, en hij bood aan, het leven te koopen door een voor de vuist uitgesproken lied.
Dit werd hem toegestaan, en Eric gevoelde zich door het gezang van den skalde zoo getroffen, dat hij het doodvonnis vernietigde. Het bedoelde vers is bekend onder den titel „Höfud lausen (Lossing van zijn hoofd)" en in eene Latijnsche vertaling, te lezen in de „Litteratura danica antiquissima van Wormius (Amsterdam, 1836)”. Andere dichterlijke fragmenten van dien man zijn in de „Eigla”- of „Eigils-saga” bewaard gebleven.
