Dsjami, eigenlijk Abd-er-Rah-man-ebn-Achmed, de meest-beroemde Perzische dichter van zijn tijd, werd geboren in 1414 en verkreeg dien bijnaam van zijne geboorteplaats Dsjâm in Khorasan.
De Perzische Sultan Aboe-Saïd riep hem aan het Hof te Herat, maar de dichter, een aanhanger van de leer der Soefi, gaf de voorkeur aan een bespiegelend leven. Hij stond voorts in hoog aanzien bij den sultan Hossein-Behâdoer-Khan en den geleerden visier Mir-Ali-Sjir. Toen hij in 1492 overleed, was de geheele stad in rouw, en de Sultan deed hem op eene luisterrijke wijze ter aarde bestellen. Hij was een der vruchtbaarste Perzische schrijvers en heeft meer dan 40 godgeleerde en dichterlijke werken nagelaten. Uit zijn „Divan” of dichtverzameling heeft Rückert onder den titel „De zeven sterren van den Grooten Beer” een zevental épische en didactische gedichten genomen en te zamen uitgegeven, namelijk: „Joesoef en Zoeleika”, een diepzinnig verhaal, — „Medsjnoen en Leila”, — „De rozenkrans des regtvaardigen”, — „Het geschenk des edelen”, — „Salaman en Absal”, — „Chossan en Sjirin”, — en „Het boek van de daden van Alexander”. — Van zijne proza-schriften is zijne „Geschiedenis van het mysticismus” het meest beroemd. Vele van zijne liederen zijn door Wickerhamer in het Duitsch vertaald.
