Desfontaines (Pierre François Guydot), een Fransch letterkundige, geboren te Rouen in 1685, werd op zijn 15de jaar opgenomen in de orde der Jezuïeten, en later tot hoogleeraar in de welsprekendheid te Bourges benoemd. Op zijn 30ste jaar zei hij echter de orde vaarwel, om zich onverdeeld aan de beoefening der fraaije letteren te wijden. Wegens een onteerend misdrijf geraakte hij in Bicêtre achter de grendels, herkreeg door den invloed van Voltaire de vrijheid, doch werd uit Parijs verbannen, zoodat hij eerst in 1731 derwaarts mogt terugkeeren.
Toen hij in zijne „Observations sur les écrits modernes (1735)” Voltaire over den hekel haalde, werd hij door dezen op eene heftige wijze aangevallen, en vooral die strijd bezorgde hem een bekenden naam als letterkundige. Voltaire kreeg de lagchers aan zijne zijde, doch het regt verbleef aan den kant van Desfontaines. Zijne beoordeelingen waren gestreng, doch niet onregtvaardig. Hij was voorts medewerker bij het zamenstellen van de „Dictionnaire néologique (Amsterdam en Leipzig 1756, 74e uitgave)”, die de zuiverheid der Fransche taal zocht te handhaven. Hij overleed te Parijs den 16den December 1745.
— Ook vinden wij nog vermeld een René Louiche Desfontaines, geboren te Tremblay den 14den Februarij 1752, in 1785 benoemd tot hoogleeraar te Parijs, en aldaar overleden den 22sten November 1833. Deze heeft zich, behalve door andere geschriften, inzonderheid door eene „Flora Atlantica (1798—1800)” verdienstelijk gemaakt. Hij was lid van de Académie en van het Instituut, en ridder van het Legioen van Eer.
