Colton (Caleb), een Engelsch dichter, geboren omstreeks het jaar 1780, genoot zijne opleiding te Eton, studeerde te Cambridge, ontving reeds vroeg een beroep als godsdienstleeraar, doch verbeurde door zijn berispelijk gedrag de achting zijner tijdgenooten. Weldra verkeerde hij in gebrek en ellende, en hierdoor werd hij aangespoord tot de vervaardiging van zijn „Lacon”, een wijsgeerig werk, dat de bewondering wekte van geheel Engeland. Alzoo kwam hij weder in het bezit van de noodige geldmiddelen, doch zijne losbandige verkwistingen noodzaakten hem eerlang, om naar Amerika te, vertrekken.
Later begaf hij zich naar Parijs en was er portretschilder, wijnkooper, dichter, correspondent van den „Morning Chronicle”, maar steeds een hartstogtelijk speler, zoodat hij den eenen dag de levenswijs van een edelman en den anderen dag die van een bedelaar leidde. Ten laatste maakte hij te Fontainebleau met een pistoolschot een einde aan zijn leven. Behalve bovenvermeld werk schreef hij: „A plain and authentic narrative of the stamford Ghost”, — en „Hypocrisy”, een hekeldicht.
