Cicognara (Leopoldo, graaf di), een Italiaansch schrijver en kunstkenner, werd geboren te Ferrara den 26sten November 1767, openbaarde reeds vroeg een gunstigen aanleg, groote vlijt en eene onweêrstaanbare neiging tot de schoone kunst. Aanvankelijk door den wil zijns vaders belet, om die op te volgen, wijdde hij zich later te Rome des te ijveriger aan kunst en letterkunde, genoot er de vriendschap van Monti en Cancelliéri, en begaf zich vervolgens naar Napels en Sicilië, waar hij het gedicht „Le ore del giorno” uitgaf.
Bij zijn terugkeer in het Vaderland bezocht hij Florence, Bologna, Milaan en Venetië, en vestigde zich in 1795 te Modena, waar hij onderscheidene eervolle betrekkingen en eindelijk die van staatsraad bekleedde. In 1808 nam hij zijn ontslag en werd kort daarna benoemd tot voorzitter der Académie van schoone kunsten te Venetië. Hij verrijkte deze met vele kostbare voorwerpen, die hij op zijne reizen verzamelde.
Ten gevolge van een misverstand werd hij van Carbonarismus verdacht en voor de regtbank geroepen, waarover hij een zeer vrijmoedigen brief in het licht deed verschijnen, en toen men hem zulks te Venetië kwalijk nam, verhuisde hij naar Rome, waar hij tot directeur van het Vaticaansch muséum benoemd werd. Hij overleed den 5den Maart 1834. Zijne belangrijkste geschriften zijn: „Del bello (1808)”, — „Memorie storiche dei letterati ed artisti Ferraresi (1811)”, — „Storia della scultura dal suo resorgimento in Italia sino al seculo de Napoleone (1813—1818, 3 dln)”, zijn hoofdwerk, in eene 2de uitgave met de gewijzigden titel „sino al secolo de Canova (1823, 9 dln)”, •— en „Dei fabriche piu conspicue di Venezia (1820, 2 dln)”.
