Chioggia, eene belangrijke havenplaats in de Italiaansche provincie Venetië, ligt 3½ geogr. mijl ten zuiden van de stad van dien naam; zij is, even als deze, op palen gebouwd, aan de Adriatische Zee gelegen en door eene brug van 43 bogen met het vaste land verbonden. Het kanaal della Vena, dat voorheen door de kustmoerassen naar Ravenna liep en thans de lagunen met de Etsch verbindt, verdeelt de stad in twee helften.
De diepe haven staat onder de bescherming der forten Caraman en Sanfelice; andere verdedigen de voorstad Sottomarina. Van hier tot aan Malamocco strekt een reusachtige dijk, „Murazzi” genaamd, zich uit met eene lengte van 2 geogr. mijl, eene hoogte van 10 en eene breedte van 15 Ned. el, en met het opschrift „Ausu Romano, aere Veneto (eene Romeinsche onderneming, door Venetië bekostigd)”. Hij beveiligt Venetië voor overstrooming en de lagunen voor verzanding.
— Tot de voornaamste gebouwen behooren er het bisschoppelijk paleis en de hoofdkerk. De inwoners, ten getale van ongeveer 30000, houden zich bezig met handel, scheepvaart, zoutwinning en visscherij, en vele vrouwen met het vervaardigen van kant. Omstreeks 600 schepen bezoeken er jaarlijks de haven. — Chioggia is het Fossa Claudia der Romeinen, en sedert de 4de eeuw draagt deze stad den naam van Clugia.
Hare bevolking nam verbazend toe bij de invallen van Radagijs, Odoacer en Attila in Italië, omdat velen er toen eene veilige wijkplaats vonden. Later kwam zij onder de heerschappij van Venetië. Koning Pipijn veranderde haar in 809 in een puinhoop, doch 2 jaar daarna verrees zij prachtiger dan te voren, maar werd in 901 nogmaals door de Slawoniërs verwoest. In 1100 verplaatste de bisschop van Malamocco zijn zetel derwaarts. Gedurende den langen strijd tusschen de beide groote handels-republieken van Italië viel zij in l379 in de magt der Genuézen, doch reeds 2 jaar later werd zij heroverd door de Venetianen, die haar in bezit hielden tot aan den val van hun gemeenebest.
