Chalybaeus, een Duitsch wijsgeer, geboren den 3den Julij 1796 te Pfaffroda in het Saksische Ertsgebergte, studeerde te Meiszen en te Leipzig eerst in de letteren en vervolgens in de wijsbegeerte en, godgeleerdheid. Nadat hij een paar jaar als huis-onderwijzer was werkzaam geweest, werd hij eerst leeraar te Dresden en daarna hoogleeraar te Meiszen. In 1828 werd hij geplaatst aan de Militaire School te Dresden en vond vervolgens tijd, om de beoefening der wijsbegeerte voort te zetten.
Zijne voorlezingen vormden het werk „Historische Entwickelung der speculativen Philosophie von Kant bis Hegel (1836, 6de uitgave 1860)”, waarna hij benoemd werd tot hoogleeraar te Kiel. Van zijne overige geschriften vermelden wij: zijn hoofdwerk „System der speculativen Ethik (1850, 2 dln)”,— „Philosophie und Christenthum (1853)” — en „Fundamentalphilosophie (1861)”. Na den Sleeswijk-Holsteinschen oorlog moest hij als Duitscher zijne betrekking nederleggen, doch slechts voor korten tijd. Hij overleed gedurende eene reis, in de vacantie ondernomen,te Dresden op den 22sten September 1862. — Hij was een schrander denker, die het Deïsmus op den grondslag van het zedelijk bewustzijn zocht op te bouwen. Het beginsel en doel der zedeleer was volgens hem het streven naar absolute waarheid, waaraan de wetenschap moest worden dienstbaar gemaakt, en het goddelijk wezen de werkende oorspronkelijke geest of de oorspronkelijke wil.
