Ceratinus (Jacobus), eigenlijk Jacob Teyng, maar naar de Griekse naam voor zijn geboorteplaats Hoorn alzoo geheeten, gaf onderwijs in de Grieksche en Latijnsche talen te Doornik en later te Leuven. Hij onderwierp zich te Utrecht aan een examen, om vervolgens de priesterwijding te ontvangen, doch daar hij een grammaticalen regel niet naar eisch verklaren kon, werd hij afgewezen met de vermaning om zich op de grammatica toe te leggen. Hij verhaalde die bejegening aan een leeraar der hoogeschool te Leuven, die aan de examinatoren vóórhield, hoe onverstandig het was, den geleerdsten man van geheel Leuven, volgens het getuigenis van Erasmus, zóó te behandelen, waarna zij hem terugriepen en toelieten.
Hij werd voorts hoogleeraar te Leipzig, maar voldeed er weinig, omdat hij niet afkeerig genoeg was van de Hervorming. Daarom keerde hij naar Leuven terug, gaf er onderwijs in de Grieksche taal en overleed er in den bloei zijner jaren op den 20sten April 1530. Hij schreef een „Lexicon GraecoLatinum (1524)”, — „De sono literarum, praesertim Graecarum libellus eruditus (1529)”, — en „Primus et secundus dialogus B. Joannis Chrystomi de sacerdotis dignitate etc. (1599)”.
