Ceara of Ciara is de naam van eene provincie van het Braziliaansche keizerrijk en grenst ten noorden aan den Atlantischen Oceaan, ten westen aan Piauhy, ten zuiden aan Fernambuco en ten oosten aan Rio Grande del Norte en Parahyba. Het telt op 1735 geogr. mijlen omstreeks 400000 inwoners.
Aan de kust is de bodem effen, maar hij verheft zich allengs in het binnenland, waar men onderscheidene bergketens (serra’s), aantreft. De beste haven is er die van Aracaty aan den mond der Jagoearybe, de voornaamste rivier des lands, en tot de kleinere kustrivieren behooren de Ceara, de Mandoehoe, de Formosa en de Croayha. Voorts heeft men er uitgestrekte meren, zooals de Velho, de Jagoearacoe en de Camoeroepim. De grond is er in het algemeen dor en zandig, en het klimaat zeer warm; somtijds heerschen er verbazende droogten (seccas), zooals in 1825, toen er al het rundvee en 30000 menschen omkwamen.
Het rijk der delfstoffen levert er goud, zilver, ijzer, koper, lood, zout, edelgesteenten en aluin. De landbouw vormt er een belangrijken tak van nijverheid op die plaatsen, die door de oeveroverschrijding der rivieren vruchtbaar worden gemaakt. De bergen dragen er uitmuntende houtsoorten, vooral zoodanige, die geneesmiddelen, balsem, hars, gom enz. opleveren. Ook heeft men er onderderscheidene soorten van palmboomen, en een overvloed van ananassen. Verder legt men er zich met goed gevolg op de veeteelt toe, en vleesch en huiden, benevens katoen, vormen er belangrijke artikelen van uitvoer.
De hoofdstad Ceara, ook Fortaleza, Villa do Forte en Nuestra Senora d’Assumpçao genoemd, ligt 2 uur gaans van den mond der evenzoo genoemde rivier en telt 30000 inwoners. Hare haven verzandt meer en meer, zoodat zich de handel hoofdzakelijk naar Aracaty heeft verplaatst. Reeds in den aanvang der 17de eeuw werden er op de kust volkplantingen gesticht door de Portugezen.
