Catharinus (Ambrosius), een verdienstelijk R. Katholiek godgeleerde, in 1487 te Siéna geboren, heette eigenlijk Lancelotus Politus en was op zijn 16de jaar reeds doctor in de regten. Hij bezocht de voornaamste universiteiten in Italië en Frankrijk en verwierf door zijne voorlezingen en twistgesprekken grooten roem, zoodat hij zich weldra benoemd zag tot hoogleeraar in het burgerlijk regt te Siéna. In 1517 voegde hij zich bij de orde der Dominicanen , werd in 1546 bisschop van Minori in den Kerkdijken Staat, woonde het Concilie te Trente bij en overleed te Napels den 8sten November 1553.
Hij was een ijverig tegenstander der Hervorming, zooals blijkt uit zijne geschriften „Apologia pro veritate Catholicae fidei adversus impia ac valde pestifera Lutheri dogmata (1520)”, en „Speculum haereticorum (1532)”. Voorts heeft hij vele andere strijdschriften en verhandelingen over bepaalde leerstellingen in het licht gegeven.
