Carrière, een Duitsch wijsgeer en schrijver, werd geboren den 5den Maart 1817 te Grindel in het groothertogdom Hessen, studeerde te Gieszen, Göttingen en Berlijn, verwierf met eene dissertatie „De Aristotele, Platonis amico (1837)” den graad van doctor, reisde in Italië, vestigde zich in 1842 als privaat-docent te Gieszen en werd er in 1849 hoogleeraar. Hij heeft zeer veel geschreven, en het blijkt daaruit, dat hij niet onwrikbaar getrouw gebleven is aan hetzelfde wijsgeerige stelsel.
Wij noemen van hem „Vom Geist. Schwert- und Handschlag für Franz Baader (1841)”, — „Die Religion in ihren Begriff, ihrer weltgeschichtlichen Entwickelung und Volendung (1841”, — „Der kölner Dom als freie deutsche Kirche (1843)”, — „Abälard und Heloise (1844)”, —„Die philosophische Weltanschauung der Reformationszeit (1847)”, — „Religiöse Reden u. s. w. (1850)”. De onsterfelijkheids-quaestie behandelt hij in het gedicht „Die letzste Nacht der Girondisten (1849)”. Zijne staatkundige geloofsbelijdenis ligt opgesloten in „Das Charakterbild Cromwells”, geplaatst in het „Historisches Taschenbuch” voor 1851. Voorts schreef hij „Das Wesen und die Formen der Poezie (1854)” en „Kaulbachs Shakespearegallerie erläuterd (1856)”.
In 1853 werd hij hoogleeraar te München, waar hij hoofdzakelijk aesthetiek en aan de Académie van schoone kunsten kunstgeschiedenis onderwijst. Zijn belangrijkst werk is intusschen „Die Kunst im Zusammenhange der Culturentwickelung und die Ideale der Menschheit (1863—1871, 4 dln)”. Reeds vóór de voltooijing van dit boek moest het eerste deel herdrukt worden. Hij is een strijder voor de vrijheid der wetenschap en heeft te München grooten invloed. Gedurende den jongsten oorlog heeft hij er onderscheidene redevoeringen gehouden, van welke sommige zijn uitgegeven, zooals „Die sittliche Weltordnung in den Zeichen und Aufgaben unserer Zeit (1870)” en „Deutsche Geisteshelden im Elsasz (1871)”.
