Brocardo (Jacopo), een Venetiaan, bezocht in de 16de eeuw ons Vaderland en werd Protestant. Hij verdiepte zich in de gewijde schrift en verviel tot het denkbeeld, dat de daarin aanwezige profecieën in zijne eeuw zouden vervuld worden. Hij voorspelde op dien grond de lotgevallen der vorsten van Europa, en schoon zijne schriftverklaring door de Synode te Middelburg verworpen werd (1581), vond hij een aanhanger in een hervormd Fransch edelman, Jacques Segur-Pardaillan genaamd.
Deze laatste was een ijverig dienaar van Hendrik IV, koning van Navarre, en hij oordeelde, dat deze vorst bestemd was, om den Pauselijken zetel omver te werpen, zoodat hij den wensch te kennen gaf, om als gezant aan de Protestantsche vorsten deze met dat vooruitzigt bekend te maken. Zijn voorstel werd aangenomen, maar het bleek, dat hij tevens zijn best deed, om bijdragen te verzamelen voor de onkosten, door het drukken der werken van zijn profeet vereischt. Van Brocardo zelven weet men weinig meer, dan dat hij zich naar Neurenberg begaf en in 1594 nog leefde. Hij schreef “Interpretatio et Paraphrasis libri Apocalypseos (1580, 2de uitgave 1610, beide te Leiden)”, “Interpretatio mystica et profetica in Genesin et Leviticum (1580, 1584 en 1585)”, “Interpretatio mystica et profetica Cantici-Canticorum (1588)” enz.
