Bourbon dat gedurende de groote Fransche omwenteling tot aan 1809 en na 1848 Réunion en van 1809 tot 1814 Bonaparte werd genoemd, is eene Fransche bezitting in de Indische zee en ligt op 21° Z. B. en 73° O. L. van Greenwich.
Het is 180 geogr. mijlen van de oostkust van Afrika verwijderd, en heeft bij eene lengte van 8 ½ eene breedte van 6 geogr. mijlen. Het strekt in langronde gedaante zich uit van het zuidoosten naar het noordwesten en wordt door een hoogen en woesten bergrug in twee districten verdeeld, die een zeer verschillend klimaat bezitten, daar het ééne onophoudelijk aan den zuidoost-passaat is blootgesteld. De hoogste top van den Grand-Bénard, de Piton des Neiges, is 3200 Ned. el hoog en strekt reeds op verren afstand tot landmerk voor den zeeman. In het zuidoosten verrijst de geweldige vulkaan le Piton de Fournaise, die 2200 Ned. el hoog is en door zijne lavastroomen het omliggend land in eene woestenij veranderd heeft, hoewel hij in den laatsten tijd enkel vlammen braakt. Behalve dit oord is het mild-besproeide eiland, dat zich naar het binnenland terrasgewijs verheft, ongemeen vruchtbaar en de grond is er door guano- bemesting nog aanmerkelijk verbeterd. Het klimaat is er aangenaam, en de gemiddelde warmte bedraagt er ruim 31° C. Er waaijen echter nu en dan geweldige orkanen, die er somtijds groote schade aanrigten.
De landbouw heeft er zich reeds meester gemaakt van ⅓ de gedeelte van den bodem, maar het vellen der bosschen heeft niet zeer gunstig gewerkt op het klimaat en den gezondheidstoestand. Het aantal inwoners bedraagt nog geen 200000, en onder deze zijn naauwelijks 40000 Blanken, terwijl de overigen tot de Negers, Maleijers, Koelis, Chinézen enz. behooren. Tot verdediging van het eiland onderhoudt Frankrijk er een talrijk garnizoen. Alle gewassen uit Arabië, den Indischen Archipel en het zuiden van Europa worden er met goed gevolg gekweekt. Tot de voornaamste artikelen van uitvoer behooren er veel suiker en koffij, — voorts cacao, gom, tabak, olijf- en kokos-olie en kostbaar hout.
De hoofdplaats van het eiland is St. Denis met 20000 inwoners. Aldaar bevindt zich een hoog geregtshof, een lycéum, een theologisch séminarium, eene boekerij, enz. Men heeft echter eene betere ankerplaats bij St. Paul, dat 15000 inwoners telt en eene ijzergieterij voor de marine bezit. Hier ter plaatse hebben de Franschen zich het eerst gevestigd.
Nadat deze pogingen hadden gedaan, om in 1642 eene kolonie op Madagascar te stichten , nam Flaccourt in 1649 het eiland in naam van Lodewijk XIV in bezit en noemde het Bourbon. Vijf jaar later vestigde er zich eene Fransche volkplanting, en de Koning stond het eiland in 1664 af aan de Oost-Indische Handelscompagnie.
De kolonie begon te bloeijen door den aanleg van koffij-plantaadjes. Later namen de Franschen ook Mauritius in bezit, waaraan zij den naam gaven van Isle de France. Het eiland Bourbon bloeide vooral onder het bestuur van den gouverneur Labourdonnaye (1735—1746), alsmede onder dat van den intendant Poivre (1770), die de specerijen van de Molukken derwaarts overbragt. In 1810 werd het eiland door de Engelschen admiraal Abercromby veroverd, en eerst in 1814, na den vrede van Parijs, verviel het weder aan Frankrijk.
