Bliksembuizen ontstaan, wanneer de bliksemstraal in het zand slaat, het kiezel doet smelten en er eene verglazing veroorzaakt. Die buizen zijn hol en somtijds in verschillende rigtingen gebogen, wel eens 30 Ned. el lang en doorgaans zeer dun.
Zij zijn wel eens in twee takken verdeeld en van kleinere takjes voorzien. Van buiten zijn zij ruw en oneffen. De binnenste holte is verglaasd, met ronde verhevenheden bedekt en van eene soort van email voorzien. Deze massa is zóó hard, dat zij glas krast en onder het staal vonken geeft.
Wanneer na verloop van tijd het drooge zand om die buizen wegwaait, dan verheffen zij zich boven den grond of zij brokkelen af. Als de bliksemstraal op vast gesteente sluit, loopt hij er veelal langs. Dat de bliksembuizen op deze wijze ontstaan, is duidelijk gebleken door proeven, die men met krachtige electrische batterijen genomen heeft. Men heeft de vonk van deze door massa’s fijn zand geleid en dergelijke buizen verkregen.
