Aguessau (Henri François d’), kanselier van Frankrijk en commandeur der koninklijke orden, werd den 27sten November 1668 geboren te Limoges, waar zijn vader de betrekking bekleedde van intendant. Op twintigjarigen leeftijd werd hij te Parijs voor een der schranderste regtsgeleerden gehouden, en in 1700 ontving hij zijne benoeming tot procureur-generaal. Doelmatige hervormingen, door hem in het rijksbestuur en in de regtspleging aangebragt, weldadige zorg jegens de armen (vooral gedurende den gestrengen winter van 1709), de beradenheid en vrijmoedigheid, waarmede hij de regten verdedigde der Gallicaansche Kerk en zich verzette tegen de bul Unigenitus, — dat alles regtvaardigde volkomen zijne benoeming tot kanselier van Frankrijk.
In die betrekking verzette hij zich met kracht tegen den windhandel van Law en viel dien ten gevolge in ongenade bij den hertog van Orleans, zoodat hij in 1718 naar zijn buitenverblijf in ballingschap werd gezonden. Men riep hem in 1720 terug, om tot herstelling van Frankrijks verwarde financiën mede te werken. Onder het bewind van den minister Dubois (1722) moest hij wederom naar zijn landgoed vertrekken. Hij leefde als ambteloos burger tot het jaar 1727. Toen herstelde de kardinaal Fleury hem in zijne vroegere waardigheden, en de bekwame regtsgeleerde behield zijn grooten invloed tot aan zijn dood, die den 9den Februarij 1751 voorviel.
Volgens Voltaire was Aguesseau de geleerdste staatsman, die Frankrijk ooit bezat. Hij kende de meeste nieuwe Europesche talen en daarenboven het Latijn, Grieksch en Hebreeuwsch. Van de geschiedenis en regtsgeleerdheid had hij eene grondige studie gemaakt, en op het gebied der letterkunde en der wijsbegeerte was hij geen vreemdeling. Eene hervorming der wetten was het hoofddoel van al zijn werken. Hij heeft niet anders nagelaten dan den roem van zijn naam en eene keurige boekerij. Zijne geschriften zijn, onder den titel Oeuvres de Mr. Ie Chevalier d'Aguessau, bij herhaling uitgegeven.
