wonder

betekenis & definitie

wonder - Zelfstandignaamwoord
1. een gebeurtenis waaraan een bovennatuurlijke oorsprong toegeschreven wordt
♢ Het was echt een wonder dat hij dat ongeluk overleefd heeft.

wonder - Bijvoeglijk naamwoord
1. verwondering en verbazing veroorzakend
♢ Welkom in de wondere wereld van Windows 7.

wonder - Werkwoord
1. eerste persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van wonderen
♢ Ik wonder
2. gebiedende wijs van wonderen
♢ wonder!
3. (bij inversie) tweede persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van wonderen
♢ wonder je?

Verwante begrippen
mirakel