waterkering

betekenis & definitie

waterkering - Zelfstandignaamwoord
1. (waterstaat) een natuurlijke of kunstmatige massieve blokkade van binnen- of buitenwater (zee, meer, plas, rivier, kanaal enz.) die bescherming biedt tegen overstromingen, en op verschillende manieren wordt toegepast in de waterstaatkundige voorzieningen (waterbeheersing, landaanwinning, weg- en waterbouw enz.)
♢ In het Deltaplan is de functie van een waterkering primair de kustverdediging.

Woordherkomst
samenstelling van water en kering

Verwante begrippen
beschoeiing, dam, damwand, dijk, duin, golfbreker, kade, kustverdediging, oever, stuwdam