volksduitser - Zelfstandignaamwoord
1. (geschiedenis) term die na de Eerste Wereldoorlog en in de nazitijd gebruikt werd om Duitsers aan te duiden die als afzonderlijke volksgroep buiten Duitsland (Oostenrijk en Zwitserland) woonden
♢ Uiteindelijk krijgen de Duitse krijgsgevangenen een eigen barak, maar de Luxemburgse geestelijken weigeren zich als volksduitser op te geven.
Woordherkomst
samenstelling van volk en Duitser met het invoegsel -s-
Gepubliceerd op 31-10-2017
volksduitser
betekenis & definitie
