uitsmijter - Zelfstandignaamwoord
1. iemand die vervelende mensen weert uit een uitgaansgelegenheid
♢ De stevig gebouwde uitsmijter hoefde alleen maar aanwezig te zijn om de rust te handhaven.
2. een luchtgerecht bestaande uit boterhammen, spiegeleieren en ham
♢ Na de lange wandeling smaakte de uitsmijter uitstekend.
Woordherkomst
Naamwoord van handeling van uitsmijten met het achtervoegsel -er
Gepubliceerd op 31-10-2017
uitsmijter
betekenis & definitie
