tardief

betekenis & definitie

tardief - Bijvoeglijk naamwoord
1. (medisch) iets dat laat tot uiting komt
2. (juridisch) te laat, niet meer aan de orde of niet meer redelijk
♢ De bewijsstukken werden tardief ingeleverd.
♢ De rechter verklaarde deze stukken tardief.
♢ Wegens overlijden van de gedaagde werd de eis tardief verklaard.
♢ De in het pleidooi aangevoerde stukken werden tardief verklaard, aangezien de eiser zich veel eerder had kunnen beroepen op de daarin gestelde feiten.

Woordherkomst
Frans: tardtardivement|ivement (laat)