ontstentenis

betekenis & definitie

ontstentenis - Zelfstandignaamwoord
1. (formeel) het niet voorhanden zijn, ontbreken, niet aanwezig zijn, verhinderd zijn (meestal door factoren buiten de macht van de betrokkene bijvoorbeeld ziekte, familieomstandigheden)
♢ Wegens ontstentenis van de griffier is hij niet in staat te ondertekenen.
2. het falen, mislukken

Woordherkomst
afgeleid van het verouderde ontstand, het verleden deelwoord van ontstaan, met het achtervoegsel -enis en met ablaut

Synoniemen
[1] afwezigheid
[2] mislukking

Zie ook
ontsteltenis