ontheven

betekenis & definitie

ontheven - Bijvoeglijk naamwoord
1. van een persoon dat hij zijn functie is kwijtgeraakt
♢ De uit zijn functie ontheven priester bleef de mis opdragen.
♢ Medestanders van Duterte in het Filippijnse congres hebben volgens persbureau Reuters al laten weten dat de president immuniteit geniet en een onderzoek naar daden die hij heeft begaan voor hij de post verkreeg onmogelijk is. Zo’n onderzoek is pas mogelijk nadat hij uit zijn ambt is ontheven.

ontheven - Werkwoord
1. voltooid deelwoord van ontheffen

Woordherkomst
voltooid deelwoord van ontheffen maar met een klinkerwisseling e-ee (IPAː /ɛ/ - /e/)

Synoniemen
ontslagen

Verwante begrippen
los, vrij, immuun