onteren

betekenis & definitie

onteren - Werkwoord
1. (ov) iemand van zijn of haar eer beroven
♢ En er kwamen Babyloniers tot haar om liefdesgemeenschap met haar te hebben; zij onteerden haar met hun ontucht, en toen zij door hen onteerd was, keerde zij zich van hen af.

Woordherkomst
Afgeleid van eren met het voorvoegsel ont-.