ontdooien

betekenis & definitie

ontdooien - Werkwoord
1. ergatief ophouden bevroren te zijn
♢ Die kip ontdooit maar langzaam.
2. (ov) uit bevroren toestand halen
♢ Dat vlees kan ook in de magnetron ontdooid worden.
3. ergatief ophouden zich stijf en formeel op te stellen
♢ Gelukkig ontdooiden ze wat toen de kinderen binnengekomen waren.

Woordherkomst
afgeleid van dooien met het voorvoegsel ont-