landbouwgrond

betekenis & definitie

landbouwgrond - Zelfstandignaamwoord
1. (landbouw) land dat geschikt is (gemaakt) voor het verbouwen van voedselgewassen
♢ In de flevopolders zijn vruchtbare landbouwgronden.
♢ Groningen heeft op het hoge land de meest productieve landbouwgronden van Nederland.

Woordherkomst
samenstelling van landbouw en grond