kribbebijten

betekenis & definitie

kribbebijten - Werkwoord
1. (dierkunde) een ondeugd van ezels en paarden om aan de voerbak of staldeur te knagen
♢ Geef de paarden geen suikerklontjes, anders gaan ze kribbebijten.
2. (psychologie) in een narrige bui met iedereen ruzie maken
♢ Is hij alweer aan het kribbebijten? Hij heeft wel vaak de pest in tegenwoordig.

Woordherkomst
samenstelling van kribbe en bijten

Synoniemen
[2] bekvechten, hakketakken, kibbelen, kiften, kribben, ruziemaken, tegenstribbelen, twisten, vitten

Antoniemen
[2] inschikken, vleien

Verwante begrippen
[1] weven, [2] bui, gekrakeel, heibel, humeur, ruzie, sfeer,