ditransitief - Bijvoeglijk naamwoord
1. (grammatica) twee voorwerpen dragend die beide in een passieve constructie in een onderwerp omgezet kunnen worden
♢ Nederlandse ditransitieve werkwoorden gebruiken 'worden' als het lijdend voorwerp overgaat in een onderwerp en 'krijgen' als het meewerkend voorwerp daarin omgezet wordt.
Woordherkomst
afgeleid van transitief met het voorvoegsel di-
Verwante begrippen
lijdend voorwerp, meewerkend voorwerp, onderwerp
Gepubliceerd op 13-11-2017
ditransitief
betekenis & definitie
