disruptief

betekenis & definitie

disruptief - Bijvoeglijk naamwoord
1. ontwrichtend, verwoestend

Woordherkomst
afgeleid van disruptie met het achtervoegsel -ief
afgeleid van het Franse disruptif of daarvoor van het Latijnse 'disruptio' (het splijten) (of 'rumpere' (verl. deelw. ruptum) [breken] met het voorvoegsel dis-)