dispositief - Zelfstandignaamwoord
1. (juridisch) beschikking in een vonnis
2. apparaat, systeem of ander ding waarover men kan beschikken om iets te doen of te bereiken
♢ Dit dispositief is tegelijkertijd een hamer die toelaat de ramen zonder inspanning te breken, alsmede een mes om zonder kwetsuren de veiligheidsriemen door te snijden
dispositief - Bijvoeglijk naamwoord
1. beschikkend
Woordherkomst
afgeleid van positief met het voorvoegsel dis-
Gepubliceerd op 13-11-2017
dispositief
betekenis & definitie
