correlatief - Zelfstandignaamwoord
1. (grammatica) antecedent waarop een betrekkingswoord slaat
correlatief - Bijvoeglijk naamwoord
1. in correlatie tot elkaar staand, gecorreleerd zijn
Woordherkomst
afgeleid van relatie met het voorvoegsel cor- en met het achtervoegsel -ief
Gepubliceerd op 03-10-2017
correlatief
betekenis & definitie
