collimator

betekenis & definitie

Zelfstandig Naamwoord
collimator m [3]
1. een optisch toestel dat de gebruiker in staat stelt om de lichtstralen evenwijdig te laten verlopen (en bijgevolg te concentreren) door middel van een lenzensysteem.

Woordherkomst
Bedacht door diens Engelse uitvinder, Henry Kater (1777-1835), voor het eerst genoemd in 1825, in het wetenschappelijke tijdschrift Philosophical Transactions of the Royal Society. [1] In het Nederlands voor het eerst aangetroffen in 1837. [2]