coherentie

betekenis & definitie

coherentie - Zelfstandignaamwoord
1. het coherent zijn, het vertonen van min of meer ordelijke samenhang
2. (natuurkunde) mate van mogelijke golfinterferentie
♢ Een manier om de mate van coherentie van een golfverschijnsel zoals licht vast te stellen is met behulp van interferentie.
3. (natuurkunde) spectrale ~ maat om de onderlinge afhankelijkheid tussen twee tijdsignalen te bepalen als functie van de frequentie, met waarden tussen 0 en 1
♢ De coherentie bepaalt de correlatie tussen de amplitudes van frequentiecomponenten in de spectra van twee signalen, berekend over een aantal spectra.
4. (taalkunde) tekstuele ~ het inhoudelijke verband binnen een bij elkaar horende reeks talige uitingen zoals een alinea of hele tekst, zowel op talig als op buitentalig niveau
♢ Experimenteel onderzoek laat zien dat hoe meer coherentie een tekst vertoont, des te gemakkelijker het is om die tekst te lezen.
5. (psychologie) centrale ~ het op psychisch niveau globaal en in de context verwerken van binnenkomende informatie
♢ Zwakte in de centrale coherentie impliceert een verminderd vermogen om details in de waarneming tot een zin- en betekenisvol geheel samen te voegen.

Woordherkomst
afgeleid van coherent met het achtervoegsel -ie

Antoniemen
decoherentie, incoherentie
tekstcoherentie

Verwante begrippen
samenhang