brons

betekenis & definitie

brons - Zelfstandignaamwoord
1. (metallurgie) legering van koper en tin (en andere metalen) met een donker- of goudbruine kleur
♢ Esser stimuleerde studenten penningen te maken als kleine, handzame sculpturen, en ze in brons te gieten.
♢ Hij liet zijn klokken in brons gieten.
2. bepaalde donker- of goudbruine kleur
3. derde plaats in een wedstrijd (de eerste plaats is goud, de tweede plaats is zilver)
♢ Hij haalde brons bij de 1500 meter schaatsen.

brons - Werkwoord
1. eerste persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van bronzen
♢ Ik brons
2. gebiedende wijs van bronzen
♢ brons!
3. (bij inversie) tweede persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van bronzen
♢ brons je?