bètablokker

betekenis & definitie

bètablokker - Zelfstandignaamwoord
1. (medisch) een geneesmiddel met anti-ischemische, anti-aritmische en anti-hypertensieve eigenschappen, toegepast in de cardiologie en hematologie, waardoor o.a. de bloeddruk omlaag gaat
♢ De bètablokkers propanolol en atenolol zijn effectief gebleken bij de farmaco­therapie van het specifieke subtype SAS en niet bij het gegeneraliseerde subtype.

Woordherkomst
samenstelling van bèta en blokker