beschaving

betekenis & definitie

beschaving - Zelfstandignaamwoord
1. de complexe maatschappij waarin veel van de mensen in steden leven en hun voedsel door middel van landbouw verkrijgen
♢ De Chinese beschaving staat al lange tijd op een hoog peil.
2. de mate waarin iemand gevormd is
♢ Deze mensen zijn zonder enige vorm van beschaving, ze lezen niet, ze luisteren niet naar klassieke muziek, zijn niet volgens de laatste mode gekleed en praten plat.

Woordherkomst
Naamwoord van handeling van beschaven met het achtervoegsel -ing.

Synoniemen
[1] civilisatie