bekennen

betekenis & definitie

bekennen - Werkwoord
1. (ov) iets laak- of strafbaars toegeven
♢ Na een langdurig verhoor bekende hij de moord gepleegd te hebben.
♢ Zij bekende haar zonden tijdens de biecht.
2. niet te ~ zijn: ontbreken, niet te vinden zijn
♢ We dachten hem daar aan te zullen treffen, maar hij was in geen velden of wegen te bekennen.
3. (Bijbel) (seksualiteit) seksuele omgang hebben met

Woordherkomst
afgeleid van kennen met het voorvoegsel be-