assonantie

betekenis & definitie

assonantie - Zelfstandignaamwoord
1. (letterkunde) rijm waarin de klinkers overeenkomen bijv. bewegen - lepel

Woordherkomst
afgeleid van het Franse assonance (met het achtervoegsel -antie)

Synoniemen
halfrijm, klinkerrijm

Verwante begrippen
acconsonantie